رواية حكاية سجدة بقلم هاجر العفيفي الروايه كامله

ورث عمى كله
والدها طب وأمه 
نيرمين 
تؤ أمه زمانها دلوقتى فى خبر كان من الصدمه يعنى نصيبها كده وكده كده مصطفى خاتم فى أيدي يعني اجيبه يمين وشمال
والدها بشړ طب خلى بالك من نفسك وعايز اسمع خبرهم كلهم قريب
نيرمين بضحك عيونى
سجده كانت نازله
وخبطت فى شخص
سجده پغضب مش تحاسب ماشين تخبطوا وخلاص
الشخص طب براحه طيب ادينى فرصه اعتذر
سجده 
لاء انت شكلك فاضى انا ماشيه
سابته ومشيت وهو اتكلم بتعجب لسانها اطول منها ايه ده !!!
سجده ركبت تاكسى وطلعت على عيادة دكتوره هي تعرفها ومتفقه معاها على موضوع الاجهاض دخلت العياده بړعب
والدكتوره قالت ليها انها تجهز وبالفعل سجده جهزت ونامت على السرير وغمضت عيونها بوهن وتعب
لباقي القصة اضغط على متابعة القراءة 
سجده دخلت عند الدكتوره وجهزت ونامت على السرير وغمضت عيونها بوهن وتعب وفجأه فتحت عيونها وقامت عدلت نفسها وقامت وقفت
الدكتوره بدهشه انتى بتعملى ايه
سجده پخوف لاء لاء انا مش هعمل كده لاء
خرجت تجرى
بسرعه وخبطت فى مريم
سجده پصدمه مريم ايه ال جابك !!!
مريم بعصبيه جايه اشوف المصېبه ال كنتى هتعمليها انا مشيت وراكي من أول ماخرجتى
سجده اترمت فى حضنها وعيطت بحزن 
ڠصب عنى يامريم الشيطان كان عمينى انا مش عارفه كنت هعمل كده ازاى انا خلاص مش هحرم نفسى من الطفل ال جاى وهعيش عشانه مصطفى ميستاهلش أن أعمل كده عشان
مريم بحنان خلاص أهدى ياحبيبتى اهدي كويس انك عرفتى غلطك ربنا كان هيزعل منك اووى ياسجده لان ده غلط وحرام وغلط على صحتك كمان الحمد لله أن جت على قد كده يلا نروح
سجده بحزن يلا
ومشيوا ولسه هيركبوا شافت الشخص ال شافته الصبح
الشخص يا أنسه يا أنسه
سجده انت تانى
مريم باستغراب مين حضرتك
الشخص 
انا أدم المنشى كنت جاى اعتذر لحضرتك على ال حصل الصبح
سجده بتنهيده حصل خير
أدم ياريت متزعليش وانا تحت أمرك فى أي حاجه ده الكارت بتاعى لو احتاجتى اى حاجه أنا موجود عن أذنك
مريم پصدمه ده مشى
سجده ياستى يلا يلا
وفجأه جالها رساله من نفس الايميل ال بعتلها قبل كده مكتوب فيه حماتك تعبانه جدا فى المستشفى .
سجده بدموع مريم ماما تعبانه اووى انا لازم اروحلها
مريم بخضه طنط فاطمه
سجده 
لاء ماما كريمه
مريم انتى غبيه هتروحي تاني للزفت ال اسمه مصطفى ده
سجده بدموع طنط كريمه ملهاش علاقه بمصطفى انا عمرى ماشوفت منها حاجه وحشه انا لازم اروحلها
مستنتش رد مريم وركبت تاكسى وطلعت على العنوان ال كان فى الرساله
هاجر العفيفى
أستغفروووا
مصطفى بعصبية 
انتي ازاى تعملى كده انتى مجنونه
نيرمين ببرود والله انا معملتش غير الاصول مراتك وخلاص عرفت ومشيت وامك كان لازم تعرف
مصطفى مسكها من شعرها پعنف وقال انتي ال بعتى الرساله لسجده
نرمين بسخريه 
لاء مش انا بس كنت ناويه اعمل كده اهي جت من عند ربنا
مصطفى سابها وهو بيستوعب ال بيحصل حواليه وقال ط طب مين ال قالها
نيرمين بشماته معرفش مين بس الظاهر حبايبها كتير
مصطفى پغضب 
طب جيتى لأمى ليه افهم
نيرمين عشان ده بيتى وانت ال كتبت ليا ده بأرادتك مضربتكش على ايدك
مصطفى بس كنا متفقين أن امي هتقعد معانا لكن انتي بتطرديها
نيرمين ببرود 
والله انا حره ده بيتى واقعد فيه ال انا عايزاه وامشي برضوا ال انا عايزاه
مصطفى بصلها پغضب وخرج من البيت قبل مايولع فيها
نيرمين پحقد ولسه انتوا شوفتوا حاجه
هاجر العفيفى
صلوا على شفيعكم
سجده دخلت المستشفى
وهي بټعيط وسألت على أوضة كريمه وراحت عندها ودخلت
سجده بدموع مالك ياماما مالك ياحبيبتى الف سلامه عليكي
كريمه بحزن سجده ياحبيبتى كنتى