روايه انت عايز تنقطني لكاتبتها فاطمه عيد

ان راجل يجى البيت ويقول انه صاحبها وهقعد عادى وهسيبهم لوحدهم كمان .. اللى مش هقبله على نفسى مش هقبله ليها 
صوفى حلو الكلام دا .. بتحترم وجودها .. طب وغيابها ايه عادى 
امير احنا مجرد صحاب .. انا مبعملش حاجه غلط 
صوفى لو انت مبتعملش حاجه غلط يبقي وجودها زى غيابها مش هتفرق 
امير انتى عاوزه توصلى لايه 
صوفى عاوزه اوصلك اننا لو مجرد صحاب مكنتش هتخاف تقول لمراتك .. وان علاقتنا اللى فى السر وخاېف تعرفهلها دى ..بتندرج تحت بند الخيانه 
امير بزهول خېانه !!! .. انتى بتهزرى صح .. انا اخون دنيا .. دا يبقي جنان بجد 
صوفى تقرب عليه لا انت ريلى خونتها مش لسه هتخونها 
امير احنا مجرد صحاب 
صوفى انت اديتنى حقوق اكتر من حقوق الصداقه ومتقولش صحاب مش هنضحك على بعض 
امير لا احنا مبنضحكش على بعض .. انتى فعلا صاحبتى ومش هتكونى اكتر من كده .. وانا عمرى ما اخون دنيا لانها متتخانش اصلا 
صوفى انت فعلا مقتنع اننا صحاب بس !
امير يستغربها جدا ايوه صحاب بس
.. هو انا وعدتك بحاجه مثلا .. قولتلك مره انى مش بحب مراتى او هسيبها !! .. حسسيتك مره انى بخونها معاكى فعلا !
صوفى بس كل طريقتك كانت بتقول .. اهتمامك بيا ومدحك ودعمك ليا ووقوفك جنبى ومساعدتى فى اى ازمه بمر بيها وبتخرجنى منها .. كل دا عادى 
امير كل دا بدافع الصداقه .. انتى لو ولد وعملت معاكى نفس الكلام فكده الناس هتتهمنى بالخيانه ! ولا هيسمونى صديق مثالى وبقف جنب صاحبى وجدع 
صوفى انا مش ولد انا بنت .. انا ليا مشاعر وليا احتياجات .. كل مشاعرى انت سيطرت عليها من اهتمامك بيا .. وسديت احتياجاتى .. احنا راجل وست مينفعش العلاقه تتصنف صداقه 
امير انا مش شايفها غير كده .. وانا راجل متجوز وبحب مراتى وفوق ما تتخيلى كمان .. انا اكيد مش هسمح لصدقاتنا انها تهدلى بيتى .. اسف بس لو انتى شايفاها اكتر من صداقه وشايفه انى كده بخون مراتى فانا مش حابب دا ولو كده نبقى خلصنا 
صوفى بزهول خلصنا ! .. هتضحى بيا عشانها !! .. انت تعرفنى ومعايا انا من قبلها .. هتسيبنى عشانها 
امير مفيش حاجه اسمها كده هى مراتى .. انتى اللى مش مقتنعه انها اهم شخص فى حياتى ومش هسمح ان حد ېخرب علاقتنا مهما كان التمن 
صوفى حتى لو علاقتنا هى التمن !
امير يفكر شويه ويبصلها ايوه 
صوفى للحظه حست بانيهار وحست انها قدام شخص غريب متعرفوش .. مش دا صاحبها اللى كان دايما بېخاف على زعلها زمان .. دلوقتى وببساطه بيضحى بيها عشان اتجوز حبيبته 
صوفى كنت جايه اطمن عليك بس وانت كويس اهو .. بعد اذنك 
امير صوفى انا...................................
تقاطعه صوفى اللى حطت ايدها قدام وشه متبررش 
تقوم بسرعه وتاخد شنطتها وتمشى وامير مش عارف يعمل

ايه ومش فاهم اصلا هو غلط ولا صح !! .. دنيا تنزل تلاقى صوفى مشيت وامير يوضحلها انه اتصل بيونس وهو كلمها وهيقابلها بره .. تعدى الايام وعلاقه امير وصوفى شبه اتقطعت .. ويونس وديالا علاقتهم قويت جدا ببعض وكل دا ونورين متعرفش اى حاجه ولاول مره اختها تخبى عنها بالشكل دا .. فى يوم كانت الساعه حوالى 2 بليل .. يونس كان لسه راجع من بره سکړان كعادته .. يدخل البيت ويقفل الباب وراه وبيتجه ناحيه السلم يلاحظ ان نور المطبخ مفتوح .. كان لسه هيطلع الاوضه بس يسمع صوتها .. ديالا كانت فى المطبخ بتكلم مامتها وبتطمنها عليهم وبتعمل لنفسها لاتيه .. يونس اول ما يسمع صوتها يبتسم ويقرب على المطبخ ويبص عليها وهو واقف على الباب .. يلاقيها بتشب وبتحاول تجيب حاجه من الرف بتاع المطبخ اللى فوق .. يقرب عليها ويقف وراها بالظبط وبيحاول يجبلها هو .. ديالا حست بيه تتخض ولسه هتلف يخضنها جامد من ضهرها 
يونس وحشتينى 
تبتسم لما تعرف انه جه وتحط ايدها على ايده اللى حوالين وسطها وهو كمان ابتسم وباسها من برقه 
ديالا وانت كمان وحشتنى
يونس صاحيه لحد دلوقتى ليه !
ديالا ابدا كان فى اختبار فى الكليه .. لازم اعمله قبل ما ادخلها زى اختبار للقدرات كده .. مش فاهمه لزمته ايه بس لازم اعمله فكنت بذاكر شويه 
يونس اممممم .. طب وخلصتى !
ديالا لسه .. فى حاجات كتير اوى واقفه قدامى مش فاهماها 
يونس تحبى اساعدك !
ديالا هتعرف 
يونس بابتسامه اكيد .. هروح اخد شور بس .. وانتى هاتى اللاتيه بتاعك والكتاب وحصلينى 
ديالا تبادله الابتسامه اوكى جايه 
يونس يطلع ياخد شور وديالا تاخد اللاتيه والكتاب وتدخل الاوضه وتقعد مستنياه .. يونس يخلص الشور ويلف الفوطه حولين وسطه ويخرج .. ديالا اول ما خرج تبص عليه وبعدين تبص بعيد 
ديالا ايه دا البس اى حاجه 
يونس بتريقه من كسوفها ايه يا روحى مكسوفه !
ديالا تتوتر ومتحسش بنبره