رواية ضرني حامل بقلم سيد عبد ربه
. حماتى يا
لهوى نسيت الينسون على الڼار انا خليكى اروح اجيبه ليكى انا يا ماما . حماتى لا خليكى انتى . انتى تعبتى اووى . تروح. حماتى تصب الينسون. وترجع بيه. مرات
عمى والله ناهد تعبت. اووى من ساعة ما ولدت. صفية اصيلة يا ناهد . انا مفيش تعب ولا حاجة دى بنت عمى. ودة واجب عليا. واحنا عيلة واحدة. مرات عمى خدى
ملح بدل السكر حماتى لا طبعا . هو انا عبيطة . مش عارفة الملح من السكر وبعدين مكان السكر غير مكان الملح . دى عمليه مقصودة على فكرة . مرات عمى مين بس
بالله. ما قربت للينسون. انا دخلت اجيب مية ساقعة لصفية بس حماتى والله امال مين الى حط الملح بدل السكر مفيش غيرك الى دخل المطبخ . والله يومك اسود .انتى من الاول. و مش عاوزة العيل دة .حرام عليكى . انا . والله حرام عليكم انتم .كل شوية ظلم كدة حسبي الله ونعم الوكيل . حماتى اقسم بالله ما تق كدة حسبي الله ونعم الوكيل .
الغدا. ليا ! حماتى بص يا عبدالله حصل حاجة. من ناهد. تودى فى داهية. عبدالله حصل ايه يا امى! حماتى حطيت كباية ينسون و طلعت اشوف الطير. دخلت هى المطبخ. حطت. بدل السكر الى انا حطيته. حطت. ملح. عاوزة الواد ېموت ولو مش
المطبخ غيرها. وامك . مين تانى هيعملها .مش معقول امك ھتموت حفيدها. عبدالله دى اكيد اټجننت انا خلاص زهقت. منها بجد و قرفت .ليلتها سودة . انا طالع. اطين عشيتها واريح نفسي من ۏجع القلب دة. من دلوقت . يا ترى هيحصل ايه ! ضرتى_حامل_بقلم_سيدعبدربه الجزء الحادى عشر بعد ما عملت مرات عمى المقلب بتاع الملح فى الينسون واتهام حماتى ليا بمحاولة ايذاء البيبى حكو لعبدالله كل
طلع ليا على اوضتى وكان الشرار فى عنيه عبدالله انتى ازاى تحطى الملح فى الينسون للبيبى ازاى . انا عبدالله انت مصدقهم معقولة ! عبد الله حد دخل المطبخ
غيرك ! انا لا مشفتش حد بس والله والله ما عملت كدة ابدا انت عارفنى . عبدالله يظهر انى مكنتش عارفك كويس وخدعتينى بطيبتك لكن ربنا كشفك و فضحك. انا بتقولى انا الكلام. دة يا عبدالله . عبدالله ايوة انتى يا ساهية وانتى وراكى داهية انا كان
فى كل الى ظلمونى وافتروا عليا لكن انا عارفة إن ربنا كبير اووى. و ميحبش الظلم وربنا يرجعلى حقى عبدالله كفاية بقا تمثيل مبقتش اكل من الكلام دة . انتى خلاص
ملكيش مكان هنا بينا. بعد النهاردة. انتى طالق . انا يا نهار ابيض لدرجة دى هونت عليك . لدرجة. دى قدرت تنطقها يا عبدالله هانت عليك العشرة الى بينا . انا مش هترجى فيك
ترجعنى. لا. ولا هقولك ان كل دة كان كڈب وافتراء عليا وانى اتظلمت كتير علشانك انت صبرت . و اتحملت علشان بحبك . لكن هقولك كلمتين يمكن ينفعوك بعد كدة . عبدالله كلمتين ! كلمتين ايه. انا قبل ما تتعب لما كنا بناكل. وطلبت منى شاى وجيت اقوم اعمله صفية قالت لا خليكى هعمله. انا دخلت عليها المطبخ كانت عاوزة
تعمل حاجة فى الشاى لكن. خبتها لما دخلت عليها .دى حاجة. الحاجة التانية افتكر كلام الدكتور كويس لما قالك ان فى واحدة منهم عاوزاك تطلق التانية وهو كان بيضحك
لكن فكر فى كلامه كويس وشوف بطنك بټوجعك. وانت معايا ليه !! ليه. انا. بس . عبدالله انتى كمان هتفترى على صفية و تتهميها بحاجة كفر زى دى. يلا امشي من هنا مشفش وشك . لمېت هدومى. وكانت الدنيا سودة فى وشي مكنتش شايفة قدامى . حسبي الله ونعم الوكيل . بعد كدة اخدت شنطتى و نزلت وكانت نظرات الجميع عليا . قلتلهم حسبي الله ونعم الوكيل فى الى ظلمنى مش هقول اكتر من كدة . كانت نظرات. مرات
عمى وصفية كلها شماتة . مشيت. وكنت بسحب رجلى من على الارض بالعافية .خلاص مش هشوف عبدالله تانى خلاص سابنى خالص راح حب عمرى كنت ماشية
ومش عارفة هروح فين. ولا اعمل ايه هروح لاختى طيب وجوزها. واهل جوزها هيقولوا ايه .لا مش عاوزة اخرب عليها لحد ما قررت اروح بيت ابويا الى مقفول من سنين واقعد فيه. واشتغل و اصرف على نفسى. فتحت البيت و نضفته كويس وعشت فيه وكنت كل ما اصلى ادعى ربنا يشفى عبدالله من السحر بتاعهم و يرد ليا حقى .
مكنتش اضيع. فرض ربنا إلا و ادعى ربنا. مر شهر على طلاقنا . كنت كل يوم بټعذب اكتر من فراق عبدالله اما عبدالله كان كل يوم يفكر بينه. وبين نفسه فيا حاسس ان فيه
حاجة نقصاه مش لقيها فى صفية او غيرها حس بيا و بغيابى وكان كتير يلوم نفسه انه اتسرع. فى طلاقى لكن يفتكر انى كنت عاوزة اموت ابنه كان يزغل اووى . بس الغريبة ان بطنه مبقتش توجعه زى الاول لحد ما قرر انه يزور واحد راقى شرعى
يعرفه. فى بلد تانى كان صديقه زمان . راح عبد الله لصاحبه وحكى ليه كل حاجة
زعل صاحبه. وقاله. ليه مجتش من زمان ليه تطلق انسانة زى دىحرام عليك عبدالله طيب انا كدة عندى حاجة ! الراقى الشرعى ايوة طبعا احنا هنقرأ عليك قرأن ونشوف . وربنا هو الشافى . بالفعل قعد الراقي يقراء عليه الرقية الشرعية و يشربه ماء عليه قرأن لدرجة عبدالله بعد ساعة تقيىء و رجع ډم الراقى الشرعى الف مبروك الحمد الله انت بقيت كويس . ربنا رحيم. وكريم يا عبدالله.
